سرمقاله

دوشنبه7 شهریور1373 یعنی حدود 13سال پیش اولین شماره ی هفته نامه ی پیام دانشجو منتشر شد
هفته نامه به مدیرمسئولی من،سردبیری محمدحسن علیپور وشورای نویسندگان متشکل از:دکتر جواد امامی ،پرویزسفری،محمد مسعود سلامتی،جواد خرمی مقدم،فتح اله مرادی،احمد علیشاهی وبا حمایت انجمن دانشجویی ودانش آموختگان منتشرشد
این هفته نامه،جمعاً 58 شماره بایک ویژه نامه ی نوروزی(به تاریخ سه شنبه23اسفند 1373)چاپ شدکه البته یک شماره ی آن چاپ
گردید ولی منتشر نشد و شماره ی دیگر چاپ شداما از روی دکه های روزنامه فروشی جمع شد
شماره ای که چاپ و منتشر شد،اما از روی دکه ها و به شکایت آقای محسن رفیق دوست ، رییس وقت بنیاد مستضعفان جمع شد شماره ی 34 بود که سه شنبه 12 اردیبهشت 1374 منتشر گردید.شماره ی 58 نیز چاپ شد اما در همان چاپخانه خمیر گردید
در واقع این هفته نامه به عدد 57 یعنی سال پیروزی انقلاب در بهمن57،چاپ و منتشر شد.شاید مقدر این بود!شاید این هم مقدر بود که پاسدار بازجو ها،درسال 1380،سلول انفرادی که در بازداشتگاه نظامی عشرت آباد برای من انتخاب کرده بودند،با شماره ی73باشد!من برداشتم این بود که می خواهند بگویند جرم تو این است که از سال 1373 از نظام جدا شدی و به مخالفین پیوستی پس جای تو اینجاست
از راز و رمز و امور نا گشوده و سر به مهر مانده که بگذریم، این هفته نامه از تاریخ انتشار تا توقیف دایم(در سه شنبه 1خرداد ماه1375) سه نوبت توقیف شد،دو نوبت مورد حمله ی گروه فشار قرار گرفت و سه نوبت بازداشت کوتاه مدیر مسئول و دو مرتبه دادگاهی مدیر مسئول که یکبار تبرئه و بار آخر نیز محکوم شدن را در پرونده داشت.
هفته نامه ی پیام دانشجو،اگرچه 57 شماره بیشتر منتشر نگردید اما به دلیل آنکه تیراژ آن به بالاترین تیراژ رسید که گاه به 400-500 هزار می رسید، توانست زمینه ساز یک انقلاب دموکراتیک یا اصلاحات بنیادین دربین نیروهای طرفدار انقلاب و حتی مردم کوچه بازار شود
به همین دلیل به همان میزان که قدرتمندان جمهوری اسلامی ازنام«پیام دانشجو» تنفر و بلکه وحشت دارند،من ازاین نام خوشم می آید.شاید به همین دلیل است که اولین«وبلاگ»خودرا«پیام دانشجو»نامیدم وامیدآن دارم که روزی«پیام دانشجو»با همین نام و همان«لوگو»دوباره منتشر شود.هنوز بسیاری از مردم،من را با نام «پیام دانشجو»می شناسند.
دومین توقیف هفته نامه ی پیام دانشجو که به مدت 213 به طول انجامید در سه شنبه 10 /مردادماه/1374 اتفاق افتاد و بار دیگر در تاریخ پنج شنبه 10/اسفند/1374 منتشر گردید.هنگام انتشارمجدد درتاریخ بالا،تحت عنوان مروری بر213 روز توقیف غیر قانونی پیام دانشجو»و به قلم پرویزسفری چنین نوشته شد:«چهل وهفتمین شماره ی پیام دانشجو که قرار بود در تاریخ 10/5/74منتشرشود،ازسوی هیات نظارت بر مطبوعات توقیف شد.و امروز پس از،213روز مقاومت،بار دیگر شماره ی47در دست شماست.در این 213روز فرزندان شما در سنگر هفته نامه ی پیام دانشجو حتی برای لحظه ای رسالت سنگین مطبوعاتی خود را فراموش نکرده اند وبا پشتیبانی شما مردم بزرگواراز تمامی راه های مشروع، قانونی وانقلابی به مخالفت با این عمل غیر قانونی پرداخته وسرانجام توانستند بااثبات حقانیت خود،پیام دانشجورا برای خدمتگذاری آماده نمایند.»
در این گزارش که تحت عنوان«مروری بر213 روز...»در شماره های بعدی چاپ می گردید،نکات جالبی وجود دارد که به آن اشاره خواهد شد.
شاکیان من در این مرحله که به توقیف 213 روز انجامیده بود،11شخصیت حقیقی وحقوقی بودند.در گزارشی که در شماره ی47 هفته نامه ودر ارتباط با جلسه ی دادگاه پیام دانشجوآمده است
«دادگاه رسیدگی به پرونده ی هفته نامه ی پیام دانشجوساعت11روز دوشنبه
16/11/74با حضور هیات منصفه در شعبه ی 34 دادگاه ویژه ی مطبوعات تشکیل شد.در این دادگاه که 8تن از 11شاکی پرونده حضور نداشتند،دادگاه از 3 شاکی حاضردرجلسه...»شایان ذکر است در این جلسه ی دادگاه آقای محسن رفیق دوست همراه با 3 وکیل خود به اقامه ی دعوا علیه من پرداخت.
همچنین شریعتمداری مشاورحقوقی آقای کرباسچی شهردار تهران،علیه من اقامه ی دعوا کرد.ونیزآقای نیکبخت صالحی وکیل مدافع آقای سیف مدیر عامل بانک صادرات،لایحه ی خود را علیه من تقدیم دادگاه کرد...ادامه دارد.